De aanzienlijke vooruitgang in gendergelijkheid heeft al een aantal jaren de manier waarop mannen en vrouwen hun toekomst zien, ingrijpend veranderd. Meer meisjes hebben nu toegang tot scholing en meer vrouwen hebben toegang tot verantwoordelijke posities, hetzij in de politieke of economische sfeer of in het verenigingsleven. Geweld tegen vrouwen - nog al te vaak gezien als een privékwestie – wordt toch een onderdeel van het publieke beleid van nationale overheden, het onderwerp van preventiecampagnes en van gerechtelijke vervolging.

Deze belangrijke vooruitgang is echter fragiel en de ongelijkheden zijn nog lang niet verdwenen. Sommige cijfers spreken voor zich. Wereldwijd is één op drie vrouwen op een bepaald moment in hun leven het slachtoffer van fysiek en/of seksueel geweld, meestal door een intieme partner of ex-partner. 2,6 miljard vrouwen en meisjes leven in landen die verkrachting niet expliciet criminaliseren. De structurele ongelijkheid blijft: vrouwen verdienen gemiddeld 23% minder loon dan mannen, en in de ontwikkelingslanden zijn tot 75% van hun jobs informeel of onbeschermd. In het huidige tempo, zal het nog 170 jaar duren om professionele gelijkheid te bereiken. Te lang, veel te lang, …

De laatste twee jaar staan sterk in het teken van gender thema, zowel door de discussies op sociale netwerken, als in de reguliere media, en dit zowel het zuiden als het noorden. Een context die dus ook de wereld van ontwikkelingssamenwerking niet onaangeroerd liet.